مبحث امامت

دسته بندي : علوم انسانی » معارف اسلامی
عنوان مقاله: مبحث امامت
قالب فایل: WORD

فهرست مطالب:
● امامت و ختم نبوت
● امامت به معنی رهبری اجتماع از نظر شیعه و سنی
● امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه
● امامت در قرآن
● امامت و خاتمیت


* بخشی از ابتدای مقاله:

امامت و ختم نبوت

خود از تاریكی ها به روشنایی بیرون می برد و به سوی راه راست هدایتشان می فرماید. (مائده۱۵ و۱۶)

پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله با آیینی كه نور و هدایت است برانگیخته شد تا بشر را به راه های امن و سلامت در دنیا و آخرت رهنمون گردد.

این سفیر هدایت و امنیت لاجرم به علم و عصمت الهی پشتیبانی شده بود تا متكی بر این دو، بتواند پیام عظیم پروردگار را برای خیل گسترده بشر تا قیام قیامت به ارمغان آورد.

اندكی تأمل در ابعاد این رسالت بزرگ، عظمت زایدُالوصف آن را آشكار می سازد:هدایت برای همه بشریت در این میان، قرآن كریم به عنوان سند رسالت نبوی، به تعبیری كه در :روشنگر همه چیز(نحل۸۹)می باشد و از سوی دیگر در آیات متعددی، رسول اكرم صلی الله علیه و اله را مفسر و تبیین كننده آیات معرفی می كند، از جمله می فرماید:و قرآن را بر تو فروفرستادیم تا برای مردم، آنچه را بر آنها نازل شده توضیح دهی(نحل۴۴) اكنون این سؤال به ذهن می آید كه اگر پیامبرصلی الله علیه و اله همه هدایت را برای همه بشر آورده و دستمایه این هدایت قرآنی است كه مفسر آن نیز شخص رسول گرامی صلی الله علیه و اله است، جایگاه امامت چیست؟به تعبیر دیگر این كه شیعه معتقد است:امامت، ادامه شأن هدایت‌‍‌گری رسول خداصلی الله علیه و اله استبا مبانی فوق چگونه جمع می شود؟ به عبارت دیگر آیا آن چه شیعه درباره امامت عقیده دارد، با مسأله ختم نبوت چگونه جمع می شود و نیاز به امام، پس از پیامبرصلی الله علیه و اله و با وجود بقای قرآن كریم در چیست؟

پاسخ را ابتدا از بیان شكافنده علوم امام باقرعلیه السلام می شنویم: راوی در ضمن گفت وگویی در باب نیاز امت به امام پس از پیامبرصلی الله علیه و اله می پرسند:آیا قرآن برای امت كافی نیست؟ امام می فرمایند:بله كافی است. چنان چه تفسیركننده ای (كه حقایق قرآن را بیان نماید) بیایند.

راوی مجدداً می پرسد:آیا رسول خدا صلی الله علیه و اله قرآن را تفسیر ننمودند؟امام پاسخ می دهند:بله قرآن را (به طور كامل) برای یك نفر تفسیر فرمود و مقام آن شخص را به امت معرفی نمود كه او علی ابن ابی طالبعلیه السلام است.

بنابراین امامت به معنی آن است كه شخصی در حد و اندازه پیامبرصلی الله علیه و اله علومی را كه از جانب خداوند بر سینه دریایی رسول صلی الله علیه و اله فرود آمده، از اینان دریافت كند و به مرور، در حد ظرفیت مخاطبان و اقتضای شرایط به آنان منتقل فرماید.

به پشتوانه این علم عظیم است كه امیر المؤمنین علیه السلام كراراً فریاد می زد:قبل از آن كه مرا از دست دهید، از من بپرسیدو هرگز دامنه سؤال را محدود نساخت، اما این مردمان علی ناشناس آن دوران بودند كه به فتنه ها دچار شده و علی علیه السلام را خانه نشین ساختند و در كنار دریا، لب تشنه جان دادند....