محتوای فایل دانلودی:
قمریّه و قندلیه
این پنجره ها پوششهایی از سنگ یا گچ مشبک یا چوب خراطی شده با شیشه های رنگین دارند. پنجره های قندلیه به دو صورت بنا می شد در پنجره های قندلیة ساده ، یک جفت پنجرة مستطیلی با دو آستانة مستوی یا قوسی ، به نام پنجره های دوقلو، در کنارهم ساخته می شدودربالای هریک پنجره ای دایره یا بیضی شکل ، به نام قمریّه ، تعبیه می گردید.
جام خانه
چون بخش عمده ای از سطوح جانبی اکثر حمام ها داخل زمین بود لذا نور آفتاب از طریق نورگیرهای سقفی و یا پنجره های زیر طاق وارد فظای حمام میشد.
در مواقعی که روشنایی کافی نبود نور داخل حمام توسط چراغ دستی تامین میشد
در پنجره های قندلیة مرکب بیش از دو پنجره ، با قوس یا بدون قوس ، در کنار هم ساخته می شد و در بالای آنها پنجره های دایره ای یا بیضی در دو ردیف ، در ردیف پایین دو پنجره و در ردیف بالا یک یا چند پنجره ، قرار می گرفت . غالباً قمریّه های منفردِ دایره ای شکل ، در دیوار قبله و بالای محراب تعبیه می شد. نمونه ای از این نوع پنجره ها را می توان در دیوارهای مسجد الازهر و مسجد سلطان حسن مشاهده کرد.
شباک
هوای متغیر ایران،آفتاب تند ، بادو طوفان، گردوغبار و عقاید خاص مذهبی هم ایجاب می کرده است که ساختمان علاوه بر در و پنجره و روزن پرده ای یا شباکی برای حفاظت درون بنا داشته باشد.
درون ساختمان با روزن ها پنجره های چوبی یا گچی یا پرده محفوظ شده و بیرون انرا با شبکه ای سفالی یا گچی می پوشاندند.
مشربیه
نوعی پنجرة بیرون آمده چوبی به نام مشربیه نیز در طبقه های فوقانی ساختمانهای مسکونی ، بویژه در مواردی که نمای ساختمان به سمت گذر عمومی بود، نصب می شد که تمام سطوح آن چوبی و غالباً بر کل پا(کنسول ) هایی چوبی متکی بود. از آنجا که در بیشتر موارد سطح بازشو این پنجره ها مشبک بود، افراد از داخل اتاق ، بدون آنکه دیده شوند، به بیرون اشراف داشتند .