نگاهی به شيوه هاى تبليغى حضرت هود(ع)
دسته بندي :
علوم انسانی »
معارف اسلامی
عنوان مقاله: نگاهی به شيوه هاى تبليغى حضرت هود(ع)
قالب فایل: WORD
فهرست مطالب:
● مقدمه
● هود، اسوه صراحت در تبليغ
● شيوه هاى تبليغى حضرت هود(ع)
1. تأكيد بر توحيد و نفى آلهه
2. برائت از شرك و تحدّى
3. يادآورى به همراه انذار
4. نصح و امانت
5. رعايت ادب و احترام در برابر ناسزا و تهمت
6. عدم درخواست مزد
● جدول مشخصات و عناصر شيوههاى تبليغ حضرت هود(ع)
● پی نوشت ها
* بخشی از ابتدای مقاله:
مقدمه
حضرت هود(ع)، پيامبر قوم عاد و از نسل نوح و از انبياى عهد قديم است. حدود 58 آيه در قرآن درباره حيات و دعوتش نازل شده و نامش هفت بار در لابهلاى آيات آمده است. آيات 65 تا 72 سوره اعراف، 50 تا 60 سوره هود، و آيات 123 تا 140 سوره شعراء به تفصيل، ماجراى دعوت هود را شرح مىدهند. در لسان قرآن، شباهت بسيارى ميان دعوت هود و حضرت صالح وجود دارد و شيوههاى آنان عمدتاً مشترك مىباشند.
هود، اسوه صراحت در تبليغ
شكى نيست كه شرايط و احوال مخاطبان از عوامل مهم تعيين شيوههاى دعوت است. در دعوت هود، مخاطبان بيشترين عناد و اصرار بر كفر را از خود نشان دادند، بهطورى كه هر مبلّغى از هدايتشان نااميد مىگشت:
و اين قوم عاد بود كه آيات پروردگارشان را انكار كردند و فرستادگانش را نافرمانى نمودند و به دنبال فرمان هر زورگويى ستيزه جوى رفتند و سرانجام در اين دنيا و روز قيامت، لعنت بدرقه آنان گرديد. آگاه باشيد كه عاديان به پروردگارشان كفر ورزيدند. هان، مرگ بر عاديان، قوم هود.(1)
هود با مشاهده چنين صفاتى، ضمن رعايت خير خواهى و اخلاص (نُصح) استراتژى خود را بر صراحت بيان و تبليغ بى پرده و بى پروا بنا مىنهد. در معدود آيات حكايتگر دعوتهود، نمونههاى اين صراحت در تبليغ را بهويژه در جملات پايانى خطابهاى حضرت هود شاهديم:
- پس از آن كه آنها را به عبادت خداى يگانه و نفى بتان فرا مىخواند، آنها را دروغزن قلمداد مىكند: إنْ أنتم إلّا مُفتَرُون.(2)
- آنها را براى برائت از شرك به گواهى مىخواند: قالَ إِنِّى أُشْهِدُ اللَّهَ وَاشْهَدُوا أَنِّى بَرِىءٌ مِمّاتُشْرِكُونَ * مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِى جَمِيعاً ثُمَّ لا تُنْظِرُونِ؛(3) گفت: من خدا را گواهمىگيرم و شما شاهد باشيد، من از آنچه جز او شريك مىگيريد، بيزارم، پس همه شما در كار من نيرنگ كنيد و مرا مهلت ندهيد.
- پس از اعتراض به پرستش بتان مىگويد: فَانْتَظِرُوا إِنِّى مَعَكُمْ مِنَ المُنْتَظِرِينَ؛(4) پس منتظر باشيد. من هم با شما از منتظرانم.
- و به صراحت از نافرمانى و جرم منع مىكند: وَلا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ؛(5) و تبهكارانه روى برمگردانيد.
البته بايد توجه داشت كه اين صراحت لهجه و بى پروايى هرگز به مفهوم اهانت و گستاخى به مخاطبان نيست و تنها به منظور القاى صلابت و قطعيت دعوت است، چنانكه وقتى او را به سفاهت و دروغگويى متهم مىسازند، آرام و با احترام تنها به دفع تهمت از خود مىپردازد:
سران قومش كه كافر بودند گفتند: ما تو را در نوعى سفاهت مىبينيم و جدّاً تو را از دروغگويان مىپنداريم. گفت: اى قوم من، در من سفاهتى نيست ولى من فرستادهاى از جانب پروردگار جهانيانم.(6)
تعابير فوق، بيش از هر چيز صراحت و جسارت حضرت هود را دربرابر سركشى و سبكسرى قوم عاد نشان مىدهد، از اين رو او را اسوه صراحت در تبليغ لقب داد....