مقاله معماری مساجد ( سپهسالار – امام خمینی تهران – مسجد جامع تهران)

دسته بندي : فنی و مهندسی » معماری
دانلود مقاله معماری مساجد ( سپهسالار – امام خمینی تهران – مسجد جامع تهران)

تعداد صفحات : 105 با فرمت ورد و قابل ویرایش

عناوین:

-مقدمه

-مسجد و مدرسه شهید مطهری ( سپهسالار)

-مسجد (شاه‌ سابق) امام خمینی تهران

-مسجد جامع (عتیق) تهران

-منابع و مأخذ


مساجد
پیش گفتار 1

در میان اندامهای درون شهری هر شهر و روستا، نیایشگاه همیشه جای ویژه خود را داشته و دارد و از اندامهای دیگر نمایان تر و چشمگیرتر است و از اینروست كه همه جا در دل آبادی جای گرفته است.(1)

نیاشگاه چون بزرگترین ساختمان آبادی بوده در آغاز نیازی بدان نداشته كه نشانی ویژه داشته باشد و خود بخود نگاه هر گذرنده‌ای را بسوی خود میكشیده اما پس از گسترش آبادی نخست با افراشتن درگاهها و نهادن ماهرخ و توق بر بلندترین جای آن و سپس با ساختن میل و برج و مناره در كنار و نزدیك آن باشندگان آبادی و گذریان بیگانه را به نیایشگاه راهنمائی میكردند. مسجد بر دیگر نیایشگاهها همان برتری را داشته كه اسلام بر دیگر كیشها و چنان خوب بوده و هست كه آذینها را می‌آراید و نیازی بستایش ندارد و ما در اینجا تنها میگوئیم كه چگونه بوده و چگونه شده است(اگر بتوانیم). هنر اسلامی( بویژه معماری آن) بر پنچ پایه مردم واری، خودبسندگی، پرهیز از بیهودگی، بهره‌گیری از پیمون(مدول) و نیارش (اساتیك) و درون گرائی نهاده و بی آنكه خواسته باشیم خود سنائی كنیم هنرمندان مسلمان ایران بیش از دیگران بدانها پای بند بوده‌اند.

نخستین مسجدی كه بدست پیامبر بزرگوار ما با همكاری یاران گرامیش در مدینه ساخته شد همیشه برگیره و الگوی مسجدهای بیشمار و گوناگونی بوده است كه بدست هنرمندان تردست ما در سراسر ایران زمین(و هر جا كه فرهنگ اسلامی ایران فرمان میرانده) بنیاد شده است.

بهمین آفریده و واپسین فرستاده پروردگار (كه بر وی و خاندان پاكش درود باد) چون مدینه را با فروغ ایزدی خود روشن ساخت یاران خویش را فرمود تا برای بنیاد مسجدی در خور كه پذیرای گروندگان باشد دل نزدیكترین كوهپایه را بشكافند و سنگهای آنرا بشكنند و پستای ساختمان را فراهم آورند آنگاه با دست گرامی خود پاره‌های لاشه سنگ را (خشكه و بی آژند) بر هم می‌انبود تا دیوار شبستان با افراز اندكی بلندتر از بالای مرد بلند بالا برافراشته شد(چنانكه نیای نامدارش ابراهیم (ع) در ساختمان خانه خدا كرده بود كه بگفته میبدی اسمعیل ساخت (مصالح) بر دست پدر می‌نهاد و وی (ابراهیم) ساخت‌ها برهم می‌انبود. . . و چون پهناو درازای شبستان بیش از آن بود كه فرسبهای چوبین بتوانند آسمانه آنرا یكسره و دیوار بدیوار بپوشانند(2) ستون یا دیركی از تنه خرما بنی خشكیده در میان آن بر پای ساختند و فرسبها و تیرها و تیرچه‌ها را (كه گمان میرود آنها نیز از خرما بن یاشاید از پده یا غربه (سپیدار و كبودار)، كه نزدیكهای مدینه كم و بیش میروینده بوده است) بر آن نهادند و روی آنها را بجای فدره (دوخ و بوریای ویژه پوشش) با شوره نی و پیز و آنگاه با پوست چهار پایان پوشاندند و بدینگونه خانه خدا بسیار آشنا و همانند خانه بندگان خدا ساخته شد و همین آموزشی آسمانی و بسیار ارجمند برای هنرمندان مسلمان بود كه تا بتوانند از ساختمایه‌های بوم آورد و ایذری( چیزی كه در جای ساختمان بدست می‌آید) بهره‌گیری و بهرچه كه در دسترس دارند بسنده كنند و پیرامون نو آوری‌های بیهوده نگردند (و دیدم كه چنین هم كردند)